vrijdag 30 december 2011
Mama Loeke
Met Loeke in Butare over straat lopen, dat is in de kijker lopen. Met een klein kindje heb je al snel wat meer bekijks en zeker als dat kindje dan nog eens erg bleek is en blond haar heeft. Mensen kijken, lachen, zwaaien, soms komen ze haar van dichtbij bekijken en raken haar aan. En Loeke, die laat het zich allemaal wel gevallen en zwaait lustig naar alles en iedereen. Met Loeke naar de lokale markt gaan is ook een belevenis. Meestal zijn het vrouwen die in de kraampjes groenten en fruit aan de man proberen te brengen en vaak zijn ze dan meer bezig met Loeke dan met het aanprijzen van hun waren. Op een weekdag gaat Bert alleen met Loeke naar de markt, dan krijgt hij vragen hoe ze heet en waar de mama is. Eens ging hij zonder Loeke, nadat Tine al terug was van het werk en toen vroegen alle vrouwen waar de baby was. Vorige week gingen we met z’n drietjes naar de markt. Tine droeg Loeke in de draagzak op haar buik en de vrouwen riepen ‘mama Loeke’ naar haar. Vrouwen die al kinderen hebben worden hier blijkbaar vaak zo aangesproken. Het is een benaming die van veel respect getuigd want een vrouw die een kind heeft voortgebracht onderscheidt zich van meisjes.
zaterdag 24 december 2011
Vrolijk kerstfeest
We wensen iedereen een vrolijk kerstfeest.
Hier in Butare is er nauwelijks kerstsfeer te bespeuren, voeg daarbij het weer (al deed het de voorbije dagen vrij herfstachtig aan) en je kan je wel inbeelden dat we niet echt een eindejaarsgevoel hebben. Toch gaan we kerst een beetje vieren, samen met Hans en Roel. We proberen een feestmaal in elkaar te steken met de ingrediënten die we hier in Butare kunnen vinden en vanuit Kigali hebben we wat wijn meegebracht.
Gisteren zijn we verhuisd van de guesthouse naar ons eigen huis. We moesten weer vaststellen dat we heel wat bagage bijhebben. Toen we aankwamen in het huis waren ze nog volop bezig met werken. We hadden de eigenaar gevraagd een aantal zaken op punt te zetten en dat was nog niet afgerond. Maar tegen de avond waren ze de deur uit en konden we beginnen werken aan een thuisgevoel.
We hebben een paar nieuwe foto's bijgevoegd, o.a. al 1 van ons huis. Later volgen er nog.
Groetjes,
wij
Hier in Butare is er nauwelijks kerstsfeer te bespeuren, voeg daarbij het weer (al deed het de voorbije dagen vrij herfstachtig aan) en je kan je wel inbeelden dat we niet echt een eindejaarsgevoel hebben. Toch gaan we kerst een beetje vieren, samen met Hans en Roel. We proberen een feestmaal in elkaar te steken met de ingrediënten die we hier in Butare kunnen vinden en vanuit Kigali hebben we wat wijn meegebracht.
Gisteren zijn we verhuisd van de guesthouse naar ons eigen huis. We moesten weer vaststellen dat we heel wat bagage bijhebben. Toen we aankwamen in het huis waren ze nog volop bezig met werken. We hadden de eigenaar gevraagd een aantal zaken op punt te zetten en dat was nog niet afgerond. Maar tegen de avond waren ze de deur uit en konden we beginnen werken aan een thuisgevoel.
We hebben een paar nieuwe foto's bijgevoegd, o.a. al 1 van ons huis. Later volgen er nog.
Groetjes,
wij
zondag 18 december 2011
Draai en huis gevonden
Ondertussen al goed 2 weken in Rwanda en we hebben een huis gevonden waar we het komende jaar in zullen wonen. De eerste grote missie is dus afgerond. Het is een vrij groot huis, zeker voor ons drie maar veel kleiner was er niet te vinden. Dat betekent natuurlijk dat er veel plaats is voor bezoek. Wees allen welkom . Het huis ligt vlak bij het bureau van PEPAPS en dus zal Tine nog gemakkelijk naar huis kunnen komen voor het middageten.
Na 2 weken beginnen we ook stilaan in een ritme te raken. Het is hier heel vroeg klaar, rond 5 uur maar ook vroeg donker, rond 18 uur (al is het momenteel in België natuurlijk nog veel vroeger donker) en dat blijft hier ongeveer heel het jaar zo. Loeke ondervond daar in het begin het meeste last van. Ze werd ’s morgens bij het krieken van de dag, rond 4 uur, wakker en wij dus ook. Ondertussen heeft ze haar draai al teruggevonden en slaapt ze mooi het klokje rond. Wij hebben ons ritme ook een beetje verschoven. We gaan op tijd slapen en staan dan op om 6 uur. Zo kunnen we nog iets doen voor Loeke wakker wordt en Tine naar haar werk vertrekt. Tine schaaft haar Frans dan wat bij of leest wat. Bert is dan al een paar keer gaan lopen. Voorlopig nog op het gemak want de hoogte en klimaat vereisen een kleine aanpassing. Daarna ontbijten we samen en iets voor achten vertrekt Tine naar haar werk. Als ze geluk heeft, is Loeke dan net wakker.
In Butare zijn er nog 2 nieuwe junior assistenten van BTC: Roel, die een weekje eerder aankwam en ook bij PEPAPS werkt en Hans, die hier al een maand langer is en bij Dierenartsen Zonder Grenzen werkt. Daarnaast is er ook nog Xavier, een junior die hier al bijna 2 jaar zit en volgende week terugkeert naar België. De drie hebben zich meteen gemanifesteerd als ‘tontons’ van Loeke en gedragen zich als surogaatnonkels, inclusief het geven van lekkers op 6 december.
Pieter, een coöperant van Broederlijk Delen, is ook een landgenoot en hij woont twee huizen van de guesthouse. Dat de wereld klein is, werd weer eens bewezen want we hadden Pieter al eens ontmoet in de Filippijnen toen hij er was op een missie voor BD. Pieter helpt ons logistiek een beetje want we mogen regelmatig zijn wasmachine gebruiken om Loekes luiers te wassen.
We weten tot nu toe onze dagen wel te vullen. Vorige week was er een kerstfeestje bij BTC in Kigali en hebben we nog wat gewinkeld voor we terugkeerden naar Butare. Er was ook een cultuuravond met drummers en traditionele dansen op de universiteitscampus in Butare. De zondag zijn we een ijsje gaan eten in het ijssalon van Butare en heeft Hans heeft stoofvlees met frieten gemaakt voor ons en de andere Belgen. Dit weekend zijn we een avondje uitgeweest naar een Rwandese disco (een echte belevenis) en als tegenprestatie voor het stoofvlees heeft Tine balletjes in tomatensaus gemaakt, waarna we nog een paar partijtjes Jungle Speed gespeeld hebben en dat ging gepaard met de nodige hilariteit. Eerder die dag hadden we wat we een Afrikaanse tupperware avond kunnen noemen. Een Congolese handelaar kwam langs met een aantal typisch Afrikaanse (kunst)objecten zoals beelden en maskers. Wij kochten voorlopig nog niets maar de anderen wel al en dat ging natuurlijk gepaard met de nodige onderhandelingen over de prijs.
Zo tot zover onze update, binnenkort nog meer.
groetjes,
wij
Na 2 weken beginnen we ook stilaan in een ritme te raken. Het is hier heel vroeg klaar, rond 5 uur maar ook vroeg donker, rond 18 uur (al is het momenteel in België natuurlijk nog veel vroeger donker) en dat blijft hier ongeveer heel het jaar zo. Loeke ondervond daar in het begin het meeste last van. Ze werd ’s morgens bij het krieken van de dag, rond 4 uur, wakker en wij dus ook. Ondertussen heeft ze haar draai al teruggevonden en slaapt ze mooi het klokje rond. Wij hebben ons ritme ook een beetje verschoven. We gaan op tijd slapen en staan dan op om 6 uur. Zo kunnen we nog iets doen voor Loeke wakker wordt en Tine naar haar werk vertrekt. Tine schaaft haar Frans dan wat bij of leest wat. Bert is dan al een paar keer gaan lopen. Voorlopig nog op het gemak want de hoogte en klimaat vereisen een kleine aanpassing. Daarna ontbijten we samen en iets voor achten vertrekt Tine naar haar werk. Als ze geluk heeft, is Loeke dan net wakker.
In Butare zijn er nog 2 nieuwe junior assistenten van BTC: Roel, die een weekje eerder aankwam en ook bij PEPAPS werkt en Hans, die hier al een maand langer is en bij Dierenartsen Zonder Grenzen werkt. Daarnaast is er ook nog Xavier, een junior die hier al bijna 2 jaar zit en volgende week terugkeert naar België. De drie hebben zich meteen gemanifesteerd als ‘tontons’ van Loeke en gedragen zich als surogaatnonkels, inclusief het geven van lekkers op 6 december.
Pieter, een coöperant van Broederlijk Delen, is ook een landgenoot en hij woont twee huizen van de guesthouse. Dat de wereld klein is, werd weer eens bewezen want we hadden Pieter al eens ontmoet in de Filippijnen toen hij er was op een missie voor BD. Pieter helpt ons logistiek een beetje want we mogen regelmatig zijn wasmachine gebruiken om Loekes luiers te wassen.
We weten tot nu toe onze dagen wel te vullen. Vorige week was er een kerstfeestje bij BTC in Kigali en hebben we nog wat gewinkeld voor we terugkeerden naar Butare. Er was ook een cultuuravond met drummers en traditionele dansen op de universiteitscampus in Butare. De zondag zijn we een ijsje gaan eten in het ijssalon van Butare en heeft Hans heeft stoofvlees met frieten gemaakt voor ons en de andere Belgen. Dit weekend zijn we een avondje uitgeweest naar een Rwandese disco (een echte belevenis) en als tegenprestatie voor het stoofvlees heeft Tine balletjes in tomatensaus gemaakt, waarna we nog een paar partijtjes Jungle Speed gespeeld hebben en dat ging gepaard met de nodige hilariteit. Eerder die dag hadden we wat we een Afrikaanse tupperware avond kunnen noemen. Een Congolese handelaar kwam langs met een aantal typisch Afrikaanse (kunst)objecten zoals beelden en maskers. Wij kochten voorlopig nog niets maar de anderen wel al en dat ging natuurlijk gepaard met de nodige onderhandelingen over de prijs.
Zo tot zover onze update, binnenkort nog meer.
groetjes,
wij
woensdag 14 december 2011
Butare, ons stadje
Gegroet,
Even wat meer over ons nieuwe stekje.
Momenteel verblijven we in het guesthouse Du Mont Huye. Nu ja, een guesthouse in de backpackerszin van het woord is het niet echt. Het is een typische korte termijn verblijfplaats, bestaande uit een aantal gebouwtjes samen, het lijken een beetje bungalows. Onze buren zijn Koreanen die hier een jaar les komen geven in een middelbare school voor veeteelt en tuinbouw. In een andere 'bungalow' verblijft een Tunesische aannemer die werkt op een bepaald constructiesite van PEPAPS (het project waar Tine werkzaam in is).
De guesthouse is gelegen in de wijk Taba van Butare, vlakbij het kantoor van PEPAPS. Taba is een beetje de chique wijk waar de meeste muzungu's (= blanken) wonen. Het is dan ook in deze wijk dat alle huizen zich bevinden die te huur zijn en een beetje aan onze standaarden voldoen. We hopen onze zoektocht naar een leuk huis deze week af te ronden.
Butare is een klein stadje op 136 km van Kigali en slechts 30 km van de grens met Burundi. Het is gelegen op 1755 m hoogte en telde bij de laatste telling, in 2009 ongeveer 100.000 inwoners en is daarmee de 3de grootste stad van Rwanda.
De meeste belangrijke zaken in Butare liggen langs de hoofdweg, verspreid over een kilometer of 3. Vandaar dat men zegt dat Butare eigenlijk maar 1 straat groot is maar wij vinden het net goed. Aangezien we beiden niet echt stadsmensen zijn, vinden we het eigenlijk goed dat we niet in Kigali zitten. In Butare vind je eigenlijk alles wat je nodig hebt. Er is een 'supermarkt' en nog een paar andere winkeltjes waar ze westerse producten verkopen. Er zijn een paar café-restaurants die een deftig menu hebben, zelfs een Chinees restaurant (nu even dicht wegens http://www.blogger.com/img/blank.gifverbouwingen). Er is een ziekenhuis, een universiteit, een bakker, een overdekte markt, een boekenwinkel, een sportstadion in aanbouw en zelfs een ijssalon. Dat alles omgeven met groene heuvels en dalen, voorzien van bananenbomen, rijstvelden en akkers.
Momenteel zitten we aan het einde van het korte regenseizoen, wat betekent dat de meeste regen al gevallen is en het enkel nog af en toe 's avonds even regent. Verder is het meestal zonnig weer met temperaturen flink boven de 20 graden. 's Avonds koelt het wel wat af, dus lange mouwen en af en toe zelfs een goede trui zijn dan welkom. Maar je hoort ons niet klagen ;-).
Binnenkort nog een update over de mensen die ons hier omringen, onze dagindeling, onze verplaatsingen naar Kigali, het werk van Tine… !
Liefs*
p.s. Al enkele foto’kes online!! Klik hier.
Even wat meer over ons nieuwe stekje.
Momenteel verblijven we in het guesthouse Du Mont Huye. Nu ja, een guesthouse in de backpackerszin van het woord is het niet echt. Het is een typische korte termijn verblijfplaats, bestaande uit een aantal gebouwtjes samen, het lijken een beetje bungalows. Onze buren zijn Koreanen die hier een jaar les komen geven in een middelbare school voor veeteelt en tuinbouw. In een andere 'bungalow' verblijft een Tunesische aannemer die werkt op een bepaald constructiesite van PEPAPS (het project waar Tine werkzaam in is).
De guesthouse is gelegen in de wijk Taba van Butare, vlakbij het kantoor van PEPAPS. Taba is een beetje de chique wijk waar de meeste muzungu's (= blanken) wonen. Het is dan ook in deze wijk dat alle huizen zich bevinden die te huur zijn en een beetje aan onze standaarden voldoen. We hopen onze zoektocht naar een leuk huis deze week af te ronden.
Butare is een klein stadje op 136 km van Kigali en slechts 30 km van de grens met Burundi. Het is gelegen op 1755 m hoogte en telde bij de laatste telling, in 2009 ongeveer 100.000 inwoners en is daarmee de 3de grootste stad van Rwanda.
De meeste belangrijke zaken in Butare liggen langs de hoofdweg, verspreid over een kilometer of 3. Vandaar dat men zegt dat Butare eigenlijk maar 1 straat groot is maar wij vinden het net goed. Aangezien we beiden niet echt stadsmensen zijn, vinden we het eigenlijk goed dat we niet in Kigali zitten. In Butare vind je eigenlijk alles wat je nodig hebt. Er is een 'supermarkt' en nog een paar andere winkeltjes waar ze westerse producten verkopen. Er zijn een paar café-restaurants die een deftig menu hebben, zelfs een Chinees restaurant (nu even dicht wegens http://www.blogger.com/img/blank.gifverbouwingen). Er is een ziekenhuis, een universiteit, een bakker, een overdekte markt, een boekenwinkel, een sportstadion in aanbouw en zelfs een ijssalon. Dat alles omgeven met groene heuvels en dalen, voorzien van bananenbomen, rijstvelden en akkers.
Momenteel zitten we aan het einde van het korte regenseizoen, wat betekent dat de meeste regen al gevallen is en het enkel nog af en toe 's avonds even regent. Verder is het meestal zonnig weer met temperaturen flink boven de 20 graden. 's Avonds koelt het wel wat af, dus lange mouwen en af en toe zelfs een goede trui zijn dan welkom. Maar je hoort ons niet klagen ;-).
Binnenkort nog een update over de mensen die ons hier omringen, onze dagindeling, onze verplaatsingen naar Kigali, het werk van Tine… !
Liefs*
p.s. Al enkele foto’kes online!! Klik hier.
zaterdag 10 december 2011
Allo allo
Muraho. Bonjour. Of gewoon goeiedag.
Een eerste bericht van op Rwandese bodem.
Donderdagavond veilig geland in Kigali, moe maar tevreden dat we er waren want de reis en de laatste weken voor vertrek wogen wel wat.
De vlucht ging vlot, ondanks een uur vertraging maar alle bagage (tegen de 200 kg) is mee geraakt en Loeke was zoals steeds een schatje (geen kick tijdens opstijgen of dalen). Na een nacht op hotel in Kigali en een eerste kennismaking op het kantoor van BTC in Kigali, zetten we koers richting Butare, zo'n 136 km ten zuiden van Kigali (ongeveer 2 uur rijden). Vrijdagavond was er al meteen een klein verwelkomingsfeestje voor ons en daarop stal Loeke natuurlijk de show en ook al meteen de harten van Tines collega's. Laat hebben we het niet gemaakt want we waren alle drie erg moe.
De eerste weken verblijven we in een appartement in een soort guest house, tot we een huis gevonden hebben. De eerste dagen was het wat kamperen want veel huisraad hebben we niet mee. Gelukkig kunnen we wat lenen van de andere juniors hier. Die andere juniors zijn Hans, Roel en Xavier. Deze laatste zit hier ondertussen al bijna 2 jaar en keert binnenkort terug naar België maar ontfermt zich graag over de nieuwelingen.
Onze indruk over Rwanda tot nu toe? Het is hier erg net. Het landschap is erg glooiend en groen. Het weer is ondanks het regenseizoen erg goed (zonnig en ongeveer 25 graden). De mensen zijn vriendelijk, gedisciplineerd en ook wel wat gefascineerd door zo'n klein wit meisje als Loeke.
We moeten nog een beetje onze draai vinden maar hebben er al een goed oog op.
Op de eerste echte werkdag voor Tine moest ze al meteen 2 dagen naar Kigali om nog administratieve zaken te regelen en voor een briefing. Maar dat is ook mooi meegenomen want dan kan ze daar meteen ook nog wat inkopen doen.
We hopen gauw nog een berichtje te posten maar momenteel hebben we nog geen internet, dus is onze bereikbaarheid nog wat beperkt.
Groetjes,
Wij 3
Een eerste bericht van op Rwandese bodem.
Donderdagavond veilig geland in Kigali, moe maar tevreden dat we er waren want de reis en de laatste weken voor vertrek wogen wel wat.
De vlucht ging vlot, ondanks een uur vertraging maar alle bagage (tegen de 200 kg) is mee geraakt en Loeke was zoals steeds een schatje (geen kick tijdens opstijgen of dalen). Na een nacht op hotel in Kigali en een eerste kennismaking op het kantoor van BTC in Kigali, zetten we koers richting Butare, zo'n 136 km ten zuiden van Kigali (ongeveer 2 uur rijden). Vrijdagavond was er al meteen een klein verwelkomingsfeestje voor ons en daarop stal Loeke natuurlijk de show en ook al meteen de harten van Tines collega's. Laat hebben we het niet gemaakt want we waren alle drie erg moe.
De eerste weken verblijven we in een appartement in een soort guest house, tot we een huis gevonden hebben. De eerste dagen was het wat kamperen want veel huisraad hebben we niet mee. Gelukkig kunnen we wat lenen van de andere juniors hier. Die andere juniors zijn Hans, Roel en Xavier. Deze laatste zit hier ondertussen al bijna 2 jaar en keert binnenkort terug naar België maar ontfermt zich graag over de nieuwelingen.
Onze indruk over Rwanda tot nu toe? Het is hier erg net. Het landschap is erg glooiend en groen. Het weer is ondanks het regenseizoen erg goed (zonnig en ongeveer 25 graden). De mensen zijn vriendelijk, gedisciplineerd en ook wel wat gefascineerd door zo'n klein wit meisje als Loeke.
We moeten nog een beetje onze draai vinden maar hebben er al een goed oog op.
Op de eerste echte werkdag voor Tine moest ze al meteen 2 dagen naar Kigali om nog administratieve zaken te regelen en voor een briefing. Maar dat is ook mooi meegenomen want dan kan ze daar meteen ook nog wat inkopen doen.
We hopen gauw nog een berichtje te posten maar momenteel hebben we nog geen internet, dus is onze bereikbaarheid nog wat beperkt.
Groetjes,
Wij 3
zaterdag 19 november 2011
Een nieuw avontuur...
Onze blog zit in een nieuw kleedje en daar is een goede reden voor want zoals je ziet is ook de titel van onze blog veranderd.
Op 1 december 2011 vertrekken we met z'n drietjes naar Rwanda. Tine gaat er werken als junior coöperant in een project van de BTC. Bert vergezelt zijn kersverse echtgenote en het feest zou niet compleet zijn zonder onze kleine deugniet Loeke, die vastberaden is om ook de harten van alle Rwandezen te veroveren.
Over al dit en nog veel meer lees je hier dus binnenkort.
Warme groetjes,
Bert, Tine en Loeke
Op 1 december 2011 vertrekken we met z'n drietjes naar Rwanda. Tine gaat er werken als junior coöperant in een project van de BTC. Bert vergezelt zijn kersverse echtgenote en het feest zou niet compleet zijn zonder onze kleine deugniet Loeke, die vastberaden is om ook de harten van alle Rwandezen te veroveren.
Over al dit en nog veel meer lees je hier dus binnenkort.
Warme groetjes,
Bert, Tine en Loeke
Abonneren op:
Posts (Atom)