Na een lange stilte is het hoog tijd om nog eens iets van ons te laten horen. Het is voorbij half mei en nog steeds het (lange) regenseizoen, al zou dat stilaan op zijn laatste benen moeten lopen. Tegenwoordig weet je echter maar nooit, net zoals in België lijken de seizoenen hier ook wat in de knoop te zitten. Regenseizoen dat betekent natuurlijk regen, dat is goed voor de boeren maar dat kan al eens op het gemoed werken. Het kan soms een hele dag regenen, andere dagen regent het ofwel in de voormiddag ofwel in de namiddag. De laatste dagen is er beterschap, de zon laat zich al weer wat vaker zien en de regen lijkt te minderen.
Wat is er de voorbije maanden zoal gebeurd in Butare? Wel het belangrijkste nieuws is dat Loeke ondertussen kan lopen. Op 1 mei zette ze haar eerste stapjes (live gevolgd via skype door Tines ouders) en ondertussen heeft ze het stappen al flink onder de knie. Ze geniet van de nieuwe mogelijkheden die het haar biedt en wij moeten nu extra waakzaam zijn aangezien ze nu bij veel meer bijkan.
Tijdens de genocide herdenkingsweek (vanaf 6 april) en het paasweekend hebben we een kleine trip gemaakt die ons via Bujumbura (Burundi) naar Kigoma in Tanzania bracht. We verbleven in een idyllische setting aan het Tanganyika meer, in een guesthouse gerund door een Noors koppel. Wat een relaxe vakantie beloofde te worden, werd eerder een zorgenweek want Loeke werd ziek. Ze had hoge koorts, had zelfs tweemaal stuipen en bracht een nacht door in het plaatselijke ziekenhuisje. Er werd meteen gedacht aan malaria en het zou allemaal misschien snel achter de rug geweest zijn, mocht Loeke haar medicijnen willen nemen hebben. Dat wilde ze echter niet waardoor we verschillende keren naar het ziekenhuis terug dienden te keren. Uiteindelijk is alles goed gekomen en werden we na een medische check-up in Kigali helemaal gerust gesteld, maar we hadden er wel enkele bezorgde dagen en slapeloze, wakende nachten opzitten. Relax zijn we dus niet teruggekeerd van de vakantie. Een verslagje van de trip zie je bij de foto’s. Daar vind je trouwens ook een verslagje van onze trip naar het noorden van Rwanda waar de vulkanen van het Virunga nationaal park wakend neerkijken op de tweeling meren Ruhondo en Burera.
Over een week is er de Peace Marathon in Kigali, na een trainingsprogramma van 3 maanden ben ik benieuwd hoe ik het er van af zal brengen gezien de hoogte (Kigali ligt op 1600m) en het klimaat. Over drie weken gaan we dan op bezoek bij de berggorilla’s, bij deze beloven we daar sneller verslag van uit te brengen.
Na Tines verslagje over haar bezigheden op het werk, kreeg ik de vraag wat ik zoal doe. Ook daarover zal ik binnenkort iets schrijven.
Tot binnenkort en geniet van de foto’s.
/b
