Hejhej,
Dit berichtje schrijven we opnieuw vanuit Manila. Dik een week geleden zaten we hier ook. We hebben toen snel even de belangrijkste zaken van de stad bezocht maar we hadden al snel door dat een drukke stad als Manila niet meteen iets was waar we nood aan hadden. Na een dag Manila vlogen we op 15 februari naar Puerto Princesa op Palawan. Ook die stad lieten we aan ons voorbijgaan en trokken meteen naar het kleine plaatsje Sabang. Drie uur ten noorden van Puerto, aan de westkust van Palawan. Daar nestelden we ons voor twee dagen op een wit strand. Het weer was iets minder, veel wolken en wind maar we genoten van de ruige zee met erg hoge wolken. De volgende dag wandelden we naar de hoofdattractie in Sabang: een ondergrondse rivier. Je kan er met de boot naar toe, zoals de meeste toeristen doen, maar wij wandelen graag en kozen dus voor de wandeling van een kleine twee uur. Het pad was echt de moeite, we wandelden een stukje langs de zee, klommen over kalkrotsen en zochten onze weg door het oerwoud. Op onze wandeling werden we vergezeld door een speciale gids. Bij onze vertrek uit Sabang liep er een hond op het strand en hij vergezelde ons tot aan de rivier. Onderweg hoorden vele vogels en zagen we enkele aapjes (langstaart makaken), we genoten van de natuur na het drukke verkeer in Manila. Bij de ondergrondse rivier kregen we een helm en een reddingsvest (de Filippijnen zijn altijd erg bezorgd :-) en we vaarden met een klein bootje van aan het strand stroomopwaarts de rivier op. De rivier is ruim 8 km lang maar tijdens het boottochtje wordt slechts 1km diep de grot ingevaren. De gids bij ons in de boot wees ons allerlei speciaal gevormde druipstenen en rotsformaties aan. Hij gaf ook allerlei informatie over de rivier en de dieren die er in leven. Hij deed dit met vele grapjes wat het best wel leuk maakte, ook zijn stopwoordjes "ma'm, sir" vonden we wel schattig. Speciaal was het moment waarop de lamp even gedoofd werd en we diep in de grot konden genieten van complete duisternis.
Na de boottocht wilden we onze boterhammen op eten die we mee hadden genomen, maar dat was buiten de vele aapjes gerekend die zich in de buurt van de picknicktafels bevonden. Voor we het wisten sprong er eentje op onze tafel en griste onze broodzak weg. Daar stonden we met een knorrende maag te kijken hoe de aapjes hoog in de bomen vochten voor een stukje brood. We voelden ons even echt stomme westerlingen :-). Verder beleven we van criminaliteit gespaard en zongen op de terugweg dan maar: 'k zag twee apen onze brood wegkapen, ooh dat was een wonder ...
Na Sabang bracht een lange busrit ons helemaal naar het noorden van Palawan. El Nido is een klein badplaatsje dat vooral gekend is voor de Bacuit Archipel waar het aanligt. In El Nido troffen we heel wat westerse toeristen en we moesten even zoeken voor we een slaapplaats vonden. We ondervonden we dat de wereld echt niet zo groot is want we kwamen er opnieuw mensen tegen die we al eerder tegengekomen waren, zoals Dirk, een Nederlander die we bijna een maand eerder hadden leren kennen op Sugar beach. In El Nido lijkt alles op een gepakt op een klein stukje strand. Je vindt er het ene resort naast het andere en alles lijkt hier erg sterk afgestemd op (westerse) toeristen. De eerste dag ontvluchtten dit een beetje en maakten een lange wandeling langs het strand, weg van het drukke toeristische stukje. We genoten er van de rust, de helder blauwe zee, de vele eilandjes voor de kust, de zon... en zagen dat het waarschijnlijk niet lang meer zal duren voor ook dit stukje zal overrompeld worden door toeristen want er waren heel wat resorts in aanbouw.
De tweede dag deden we een eiland hopping tour. Met een bootje voor je de archipel in langs verschillende eilandjes en je stopt hier en daar op een strandje om wat te snorkelen of rond te kijken. Het weer zat echter niet mee en ook het gezelschap had beter gekund en zo keerden we nat geregend vrij vroeg in de namiddag terug naar El Nido. Toen het weer de volgende ochtend wat beter leek, besloten we het er opnieuw op te wagen en nog een tour te doen. Het had wat voeten in de aarde om toch nog een boot en gezelschap te vinden maar uiteindelijk vaaren we toch terug tussen de eilandjes. Het weer wist niet wat het wilde, het ene moment was het stralend, het volgende grijs dreigend. Maar de tour viel al bij al goed mee en we hadden een paar wow-momenten. 's Avonds kwamen we het gezelschap van de toer toevallig weer tegen en gingen we nog wat karaoken (het was ondertussen al veel te lang geleden).
Omdat we op 22 februari vanuit Puerto Princesa terugvlogen naar Manila, brachten we de dag ervoor helemaal door op de bus en dit laatste mag je vrij letterlijk nemen. Voor we konden vertrekken uit El Nido maakten we eerst nog een stoot op z'n Filippijnse mee. Er zou een bus vertrekken om 6 uur 's morgens. Vooruitziend als we zijn hadden we op voorhand onze plaatsen geboekt voor die bus. Wij netjes op tijd naar de busterminal waar bleek dat er geen bus was om 6 uur maar enkel eentje om 8u45. Maar ze hadden ons de dag ervoor wel tickets voor de bus van 6 uur verkocht. Wij dus even boos want dan sta je zo vroeg op en ben je eens erg vooruitziend... Maar goed uiteindelijk hadden we wel dezelfde plaatsen op de bus van 8u45, die stonden we echter af om samen met een hele hoop andere de busrit op het dak mee te maken. Het duurde ruim 9 uur voor we aankwamen in Puerto Princesa maar het voelde niet aan als een verloren dag. Vanop het dak van de bus konden we genieten van een steeds veranderend landschap en was het ook makkelijker om met andere mensen te spreken. Bovendien hadden we natuurlijke airco en veel beenruimte!
Veel van Puerto Princesa hebben we niet meer kunnen zien maar daar hadden we niet echt behoefde aan, t is een stad, he :-). Na een korte vlucht zijn we dus nu weer in Manila maar ook niet lang, om hier niet te moeten zitten tot we zondagavond onze vlucht naar Bangkok hebben, zullen we de komende twee dagen opnieuw een poging wagen om een actieve vulkaan te beklimmen. We trekken even ten noorden van Manila om Mt Pinatubo (laatste uitbarsting in 1991) te overmeesteren. Hopelijk is de lucht daar gezonder dan die in Manila.
We proberen zo snel mogelijk nog foto's te uploaden maar t zal waarschijnlijk pas lukken eens we in Bangkok zijn. Nog even geduld dus, maar het wachten zal de moeite waard blijken!
pas op voor apen,
wij
Geen opmerkingen:
Een reactie posten