Goodbye to you, my friend

De Filippijnen liggen achter ons. Maar 1 ding staat al vast, niet voor altijd. We keren er zeker nog terug. Na een lange en vooral lastige (wegens 's nachts) reis van Bangkok (met anderhalfuur vertraging) via Manilla, werden we Cagayan de Oro opgewacht door een deligatie van LEF. Het werd een fijn weerzien.
Het werden vervolgens 2 fijne dagen tussen mensen die een beetje familie van ons geworden zijn. Er werd natuurlijk karaoke gezongen, souveniers uitgedeeld en naar het strand gegaan om verjaardagen te vieren. Alles leek nog hetzelfde, behalve de weg naar de office van LEF, die was effen gemaakt en de rit naar boven verliep nu veel zachter.
Het afscheid nemen viel iedereen zwaar. We hadden gehoopt onze drie dagen stop-over in Singapore te kunnen laten vallen en zo drie dagen langer bij LEF te kunnen blijven maar helaas. We probeerden de tijd er dan maar te maximaliseren door de busrit naar Davao s nachts te doen. Om 2 uur 's morgens, voorbije dinsdag, werden we, vergezeld van de meest dierbaren van LEF, naar CDO gevoerd. Het laatste afscheid werd genomen en de laatste beloftes dat het een 'tot ziens' was en geen 'vaarwel', werden gemaakt.

Nu zitten we dus in Singapore. Uiteindelijk is het wel goed dat we deze overgang hebben. Even tussen de twee werelden, maakt de overgang wat makkelijker.
Na een dag Singapore, moeten we bekennen dat we er nog niet veel van gezien hebben. Vandaag hebben we vooral geslapen (was nodig na al dat gereis s nachts) en gelezen in onze kamer. Maar morgen gaan we er op uit om toch een beetje een indruk te krijgen van deze (immens) hippe stad.

Tot heel binnenkort,
wij