... maar wordt beloond!

De voorbije dagen waren goed gevuld maar wel op een heel andere manier.
Zaterdag, op Bert’s verjaardag, spraken we af in Cagayan de Oro en hadden we een wel erg Westers dagje. We gingen naar de mall en shopten wat, aten frietjes en hamburgers in Jollibee (plaatselijke hamburgerrestaurant), gingen naar Shrek 3 kijken en dronken er een heerlijke fruitshake. ’s Avonds trokken we samen terug naar Malaybalay want Henry, de directeur van de NGO Landcare die ook gesteund wordt door BD, had ons uitgenodigd om hem maandag en dinsdag te vergezellen bij de beklimming van de berg Dulang-Dulang (hoogste berg van de Kitanglad bergketen). Eens terug in MB genoten we nog na met een wijntje en echte doritos !
Zondag kregen we dan het bericht dat de bergtocht niet door ging maar Henry nodigde ons wel uit om zijn ecofarm te bezoeken. Dat aanbod sloegen we natuurlijk niet af. We sprongen uit onze pyjama’s en spoedden ons richting busterminal waar we een jeepney namen naar Bol-ogan in gemeente Lantapan. De jeepneyrit nam ons langs plaatselijke markten waar medepassagiers honderden kilo’s rijst insloegen. Eens hun boodschappen gedaan waren, konden we de hobbelige tocht door kleine dorpen en prachtige landschappen aanvangen.
In de farm werden we heel goed ontvangen. De eerste namiddag brachten we door de regen binnen door. Henry gaf ons een eerste introductie over het werk van zijn NGO en we kregen de kans om gedetailleerde documentatie van het project dat BD steunt, door te nemen. Na het serieuze onderdeel, werd de dag verder gezet met karaoke en pintjes bier. De avond brachten we door aan het haardvuur want ja, het is hier zoveel frisser dan in het lageland.
Maandag begon heel vroeg – om 6 uur - met een rondleiding op de farm, die echt wel een modelvoorbeeld is voor de farms in de uplands. (De landbouwsituatie in de lowlands is volledig verschillend.) Henry toonde ons zijn bomenkwekerij, bijenkwekerij, bos, akkers vol groenten en fruit, zijn geiten... Dit alles is het resultaat van 15 jaar hard werken met veel geduld. Volgens Henry ontbreekt dit laatste bij veel lokale boeren die hun arbeid vaak onmiddellijk vertaald willen zien in inkomsten. Henry ziet het dan ook als zijn belangrijkste taak om deze denkwijze van de boeren te veranderen en hun te overtuigen van het nut, de noodzaak en de mogelijkheden van zijn manier van werken.
Alles op de farm is duidelijk doordacht en draagt bij tot een evenwichtig, duurzaam geheel. Om het even kort te schetsen: er is afvalwaterbeheer, al het groenafval wordt gecomposteerd, 90% van het hout voor de cottage kwam van zelf geplante bomen die na het omkappen vervangen werden door nieuwe. Het regenwater wordt opgevangen in bekkens die door vissen gevrijwaard blijven van muggen. Bovendien voegen die vissen natuurlijke materie toe aan dit water, dat in het droogseizoen gebruikt wordt voor irrigatie. Op de akkers staat bodembehoud centraal via het gebruik van intercropping, croprotation, multistory cropping, counterfarming, organische meststoffen... (Landbouwkundigen, voel je vrij om op dit bericht te reageren met een deskundige uitleg van deze termen .)
Na de leerrijke trip, kregen we een uitgebreid ontbijt. Dit was welkom want er volgde een stevige wandeling bergop om een totaalbeeld te krijgen van het gebied. We vonden het allebei zalig om onze wandelbenen eens te kunnen strekken in de prachtige omgeving. We kregen dus toch een voorsmaakje van de uitgestelde bergtocht, waar we nu nog meer naar uitkijken! Ook deden we weer wat energie op die welkom is tijdens het wachten op een volgend avontuur...

Wachten duurt lang...

Na een week zieken, was Tine sterk en fit genoeg om de terugreis naar Libertad te maken. Van Easter (directrice van KIN) had Bert als prioriteit gekregen om voor Tine te zorgen en te maken dat ze goed en wel terug in Libertad geraakte. Samen vertrokken we maandag (21 mei) naar Libertad. Daar was er nog niet veel veranderd en vreemd genoeg wisten sommigen niet eens dat Tine ziek geweest was. Aangezien Cora, directrice van LEF die uit de verkiezingen kwam als eerste schepen, op vakantie was (en nog steeds is), stond er voor Tine niet meteen iets op het programma. Het werden dus opnieuw heel rustige dagen waarin we zelf moesten zoeken naar ‘zinvolle’ dagbesteding. We keken naar een paar dvd’s, kaartten wat, deden de was, deelden onze frustraties die er waren door het nietsen, verbraken het record van het woordspelletje op de pc... Niet bepaald de dingen waar we naar uitkeken dus...
Donderdagochtend keerde Bert terug naar Malaybalay waar hij de zoektocht naar een verblijfplaats met weinig succes verderzette. Tine kon die dag mee op een bezoek aan een aantal benificiaries van het ‘livestock’programma van LEF. LEF geeft families de kans op een alternatief inkomen via het verschaffen van enkele dieren: varkens, geiten of koeien. De families sluiten dan een akkoord met LEF over de afbetaling ervan. Het bezoek (in filippino stijl) had als doel de toestand van de dieren te checken.
Vrijdag had Tine - na een voor dag en dauw, heerlijke duik in de zee – een (op eigen aanvraag) bijeenkomst met de practicumstudenten. Ze hebben allemaal een maand inleving in de baranguays achter de rug. Voor de (meeste) studenten die een luxeleven in de stad gewoon zijn, is dit ook echt een uitdaging. Tijdens de bijeenkomst deelden de studenten hun eerste ervaringen. Het was heel interessant om een beeld te krijgen van de situatie in de baranguays. Zeker met het oog op een eventueel verblijf in een van de baranguays...

vragen staat vrij

dag mensjes,

omdat we niet altijd goed weten wat we wel en niet moeten schrijven, dit berichtje...
als er dingen zijn die je niet terugvindt op onze blog en graag zou weten, reageer dan gewoon op dit berichtje... wij zullen het in`t oog houden...

groetje,
wij*

Tis ik, Tine

Hela mensjes,
danke voor de vele duwtjes in de rug...
uiteindelijk ben ik maar 1 dag (tot donderdagnamiddag) in het ziekenhuis gebleven... beetje zelf mijn ontslag gegeven, maar ze propten mij daar zo vol met vanalles...
dus dan ging ik terug naar het huis waar ik al van maandag plat lag om wat verder plat te liggen... vandaag is eerste keer dat ik trip naar de stad maak (10 minuutjes op motorellla) om ook te voelen wat ik al aankan... khad ook nood aan mailtjes lezen want zo 6 dagen niets doen is ook niet alles...
kvoel me dus al beter, maar tzal nog wel wa tijd vragen! maar ach, we hebben hier tijd he... veel te veel zelfs soms =) jaja, belg zijn he...
we houden jullie op de hoogte,
lieve groet,
tine en mijn verzorger =)

Tine in ziekenhuis

Na Tines kennismaking met de Filippijnse media (zie Tine op TV), maakt Tine nu ook kennis met de Filippijnse ziekenzorg.
Maandag voelde Tine zich niet zo lekker. Last van de maag, tegen 's avonds diarree, dik 38 graden koorts. Niet zo leuk allemaal. Gelukkig was ze bij mij in Malaybalay, zodat ik toch een beetje voor haar kan zorgen. We wachtten eerst wat af. Maar dinsdag bleef het gelijkaardig. Woensdagochtend zijn we dan naar het ziekenhuis gegaan, de koorts was al wat geminderd maar de diarree en maagpijn bleven.
In het ziekenhuis werd vastgesteld dat ze amoebiasis heeft, dat is een infectie door een parasiet. Ze heeft dit waarschijnlijk opgedaan door onzuiver water te drinken of ongekookt voedsel te eten. Ondertussen vertoonde ze ook al uitdrogingsverschijnselen, zodat de dokter het wijselijk vond om haar een dag of twee in het ziekenhuis te houden. Daar ligt ze nu aan een infuus en krijgt ze antibiotica. Ik kan en wil er bij haar blijven. Hopelijk wordt ze snel weer beter.

Schrijf me/ons !!!

Hela,

ik kan post ontvangen op het volgende adres:

Local Empowerment Foundation
Tine Mayeur
Sitio Tuburan Gimaylan
Libertad Misamis Oriental 9021
Philippines

ik hoop dat ik de postbode goed leer kennen =)

Liefs,
10e