Tweeweekse cursus Cebuano

- Maayong hapon! Kumusta ka? Goeie middag! Hoe gaat het?
_ Gwapo lang gihapon. Knap zoals steeds.
- Uy, tiawtiaw. Gusto ka ba ug kik? O, grapjas. Heb je zin in cake?
_ Oo, gutom kaayo ako. Ja, ik ben heel hongerig.
- Dunay ba daghang wakwak sa gawas? Er zijn veel heksen buiten.
_ Wala pa. Nog niet.
- Bert, limpyo sa imong kwarta. Bert, kuis je kamer!
...

Tot zover de greep uit onze cursus Cebuano. Cebuano is de taal die het meeste gesproken wordt op Mindanao. De nationale taal is eigenlijk Tagalog (Filippijns), maar wordt hier dus pas in tweede instantie gebruikt.
De voorbije 14 dagen verbleven we in het huis van Joan, de directrice van de taalschool in Davao. We kregen er privelessen van 4 verschillende leerkrachten. Het waren privelessen omdat we geen zin hadden om de gebruikelijke cursus van twee maanden te volgen. Achteraf gezien zijn we zeker tevreden van deze keuze want op korte tijd hebben we geleerd wat ze in de taalschool op een maand of langer zien. En we konden waarschijnlijk nog meer geleerd hebben moest er op een andere manier lesgegeven worden. Men gelooft hier sterk in de (Amerikaanse?) methode van drill en het vanbuiten leren. En dit is het laatste wat wij willen he. Wij willen eerst inzicht en daarna willen we door uitdagende oefeningen de grammatica inoefenen. Maar we hebben ons dus moeten aanpassen ;-). Nu kunnen we nog niet echt vloeiend spreken natuurlijk, maar met dagelijkse bansaybansay (oefening) de komende maanden zal dat wel komen zeker?
Het was terug aanpassen voor ons daar in het huis bij Joan want het was opnieuw een heel andere realiteit dan die waarin we meer en meer onze draai aan het vinden waren. We zaten precies op hotel. Het eten werd er voor ons klaar gemaakt, onze kamer werd regelmatig schoon gemaakt en onze was werd zelfs voor ons gedaan. Er was ook een televisie (met CSI, films en zelfs de tour) ter beschikking, waar we regelmatig gebruik van maakten om ons hoofd wat te laten afkoelen. Soms leek het wel of we niet meer in de Filippijnen waren, of toch niet meer in de Filippijnen zoals we die tot dan toe gewoon waren.
Na twee weken zijn we wel blij dat we dit beschermde wereldje weer kunnen verlaten, al zal het zeker weer veel inspanning vergen om onze draai te vinden in de organisaties. We moeten er echt voor onszelf een weg banen en dat is niet altijd even gemakkelijk...
Maar vooraleer we terugkeren naar Malaybalay en Libertad, nemen we een weekje rust =). Nu we nog in Davao zijn, willen we nog wat plaatsen `in de buurt` bezoeken. Voor een kleine week trekken we naar Lake Sebu, met een tussenstop in General Santos. We weten zelf niet zo goed wat het zal geven, maar het schijnt er heel mooi te zijn. Een verslagje volgt zeker en vast...