Vanmorgen overviel me plots het besef dat het einde echt wel heel dichtbij komt. Over iets meer dan een maand loopt ons vrijwilligerswerk af. Dat zorgt bij ons een beetje voor een gemengd gevoel. Aan de ene kant betekent het dat we tijd zullen hebben om wat te reizen. Ook dat we weer wat dichter zijn bij het moment waarop we jullie allemaal terug zullen zien. En we moeten toegeven, het is niet altijd even makkelijk om hier te werken dus daarom zijn we ook wel een beetje blij dat het einde er aan komt.
Maar, aan de andere kant, betekent het einde van ons vrijwilligerwerk ook wel het einde van alles wat we hier beleven. Ondanks de moeilijkheden, frustraties en heimwee af en toe, beseffen we maar al te goed dat we heel wat zullen missen eens we hier weg zijn en daarom kijken we dus minder uit naar het einde.
Maar "telkens als je denkt dit is het einde, sta je op de grens van wat begint" (S. Bos).
BTW: De poll wees uit (u was zo goed al unaniem) dat ik in Camiguin de T-shirt met het ventje (de rechtse) moest kopen. Om de weten of jullie smaak met die van ons overeenkomt, zal u moeten wachten tot we terug zijn :-p.
groet,
/b
1 opmerking:
sjoekes,
ik verlang in ieder geval WEL enorm tot 26 april! ;)
Een reactie posten