Hej vanuit Vientiane!
We hebben de Laotiaanse hoofdstad bereikt en op het eerste gezicht valt het hier wel mee. Het lijkt een vrij kleine en rustige stad aan de Mekong. Niets vergeleken met de Filippijnse hoofdstad en daar zijn we maar al te blij om.
Onze voorbije drie dagen zagen er als volgt uit: eergisteren (donderdag) busten we van Pakse (zuid) naar Tha Khek (centraal-Laos). En bussen dat we nogal gedaan hebben. Toen we aankwamen in het busstation stond de bus vertrekkensklaar. Vijf minuten later waren we vertrokken, maar hoe! Het eerste halfuur reden we ongeveer aan 10 km/u! Daarna ging het wat sneller maar goed om een lang verhaal kort te maken (jammergenoeg kunnen we dat niet met busritten), 10 (!) uur later (en nog geen 400 km verder) arriveerden we op bestemming, Tha Khek. U begrijpt wel dat we even genoeg hadden van bussen en het liefst van al de rest van de tijd op geen bus meer moesten zitten, maar helaas...
Gisteren (vrijdag) was dan weer super de max. Opnieuw huurden we een brommerke en trokken er samen op de moto op uit, ten oosten van Tha Khek. We reden in een landschap bezaaid met hoge 'limestone karst' (kalksteen rotsen ?) en langs de weg lagen verschillende grotten die we konden bezochten. We genoten van de olifantgrot (met een druipsteen die wat op een olifantenkop leek), de buddhagrot (met meer dan 200 bronzen Buddhabeelden), een grot een rivier waarin we rondgeleid werden door een klein jongetje (een hoogtepunt), een grot met allemaal gekleurde TL-lampen en betonnen trappen...en opnieuw van de vrijheid van eigen vervoer.
Vandaag (zaterdag) hadden we het weer aan onze rekker. We moesten weer de bus op om in Vientiane te geraken. We hadden echter wat meer geluk deze keer, na minder dan 6 uur waren we er van af.
Nog wat weetjes...
* Pasen is volledig aan ons voorbij gegaan want Laos is een buddhistisch land.
* Vandaag een grappige situatie op de bus. Er stapten 2 mensen op de bus, de karaoke werd stilgelegd en een van de twee nam de micro. We vreesden dat hij zou beginnen meezingen maar hij begon gewoon te praten. De ander begon foldertjes uit te delen. In het foldertje stond wel geteld 1 zin in het Engels maar met "How to prevent HIV/AIDS" wisten we meteen waar het over ging. De man aan de micro was dus een hele uitleg aan het doen en we (nou ja vooral de anderen) kregen dus seksuele voorlichting op de bus, ten en met een demonstratie hoe je een condoom moet aandoen (wel op een houten exemplaar). Na afloop kreeg de man applaus. We zouden graag eens dezelfde situatie meemaken op een Filippijnse bus, er zou nogal gegiecheld worden...)
* Na maanden manillen met z'n tweeen hebben we nu eindelijk een nieuw spelletje geleerd. Een aardig Amerikaanse koppel leerden ons hoe we het kaartspel jin moeten spelen. De voorlopige tussenstand is 40-45 in het voordeel van Bert.
De komende dagen staat wat sightseeing op het programma. We gaa ook ons visum met 1dag verlengen.
groetjes,
wij
zaterdag 29 maart 2008
woensdag 26 maart 2008
Samen op de moto...
Hej,
Net 3 toffe dagen achter de rug. We tsjeesden op een brommertje op en rond het Bolaven plateau (in de buurt van Pakse, zuid Laos). We legden meer dan 300 km af, zagen 12 watervallen, reden op saaie asfaltwegen maar ook op hobbelbaantjes en op lateriet wegen door de jungle. Echt chique, de vrijheid van eigen transport en de pracht van de natuur om ons heen.
De tweede dag was een uitschieter. We zagen 4 watervallen (van 5m hoog en 100m breed naar 100m hoog), waar we alleen waren of enkel vergezeld werden door lokale kinderen (geen andere toeristen dus). We legden ruim 200 km af en de laatste 71 waren echt de moeite (op de laatste 30 na eigenlijk want dan deed ons poep nogal pijn en werd het vrij koud:-). Langs die baan door de jungle lagen twee watervallen. De aanwijzingen in onze reisgids klopten niet helemaal en naar een waterval moesten we erg zoeken. Dankzij wat locals (die ons met gebaren en een tekening in het stof van de weg uitlegden waar we moesten zijn) en drie erg grote bomen (als landmark) vonden uiteindelijk het pad dat leidde naar het view point van waaruit de 100 m hoge waterval zichtbaar was.
We sliepen die nacht in Paksong, een klein stadje op het plateau waar men nauwelijks Engels sprak, het moeilijk was om een restaurantje te vinden waar men meer had dan noodles en waar het vrij koud werd (naar onze normen, na bijna een jaar 30 graden) maar waar we ons wel konden trakteren op een kamer met warme douche :-).
Vandaag nog twee watervallen gedaan (eentje met 2 stromen en 120 m hoog) en teruggereden naar Pakse (voor de derde keer al). Hier trakteerden we ons dan weer op een ijsje (stukken warmer hier dan op het plateau).
Morgen kijken we tegen een busrit van 9 uur aan, die ons naar Tha Khaek brengt, ergens in het midden van Laos.
t Is vandaag de 26ste, over exact een maand staan we terug in Belgie. t Zal raar doen.
tsjezende groetjes,
wij
PS: Foto's zijn voor later, pc wilden niet meewerken.
Net 3 toffe dagen achter de rug. We tsjeesden op een brommertje op en rond het Bolaven plateau (in de buurt van Pakse, zuid Laos). We legden meer dan 300 km af, zagen 12 watervallen, reden op saaie asfaltwegen maar ook op hobbelbaantjes en op lateriet wegen door de jungle. Echt chique, de vrijheid van eigen transport en de pracht van de natuur om ons heen.
De tweede dag was een uitschieter. We zagen 4 watervallen (van 5m hoog en 100m breed naar 100m hoog), waar we alleen waren of enkel vergezeld werden door lokale kinderen (geen andere toeristen dus). We legden ruim 200 km af en de laatste 71 waren echt de moeite (op de laatste 30 na eigenlijk want dan deed ons poep nogal pijn en werd het vrij koud:-). Langs die baan door de jungle lagen twee watervallen. De aanwijzingen in onze reisgids klopten niet helemaal en naar een waterval moesten we erg zoeken. Dankzij wat locals (die ons met gebaren en een tekening in het stof van de weg uitlegden waar we moesten zijn) en drie erg grote bomen (als landmark) vonden uiteindelijk het pad dat leidde naar het view point van waaruit de 100 m hoge waterval zichtbaar was.
We sliepen die nacht in Paksong, een klein stadje op het plateau waar men nauwelijks Engels sprak, het moeilijk was om een restaurantje te vinden waar men meer had dan noodles en waar het vrij koud werd (naar onze normen, na bijna een jaar 30 graden) maar waar we ons wel konden trakteren op een kamer met warme douche :-).
Vandaag nog twee watervallen gedaan (eentje met 2 stromen en 120 m hoog) en teruggereden naar Pakse (voor de derde keer al). Hier trakteerden we ons dan weer op een ijsje (stukken warmer hier dan op het plateau).
Morgen kijken we tegen een busrit van 9 uur aan, die ons naar Tha Khaek brengt, ergens in het midden van Laos.
t Is vandaag de 26ste, over exact een maand staan we terug in Belgie. t Zal raar doen.
tsjezende groetjes,
wij
PS: Foto's zijn voor later, pc wilden niet meewerken.
zondag 23 maart 2008
A walk in the park
Al een paar uur terug van onze 'trek' in het Xe Pian natuurpark in het zuiden van Laos en t viel eigenlijk wat tegen. We zijn een beetje ontgoocheld, veel trek was er niet aan, hooguit 2 a 3 uurtjes wandelen met om het halfuur een rustpauze. We zijn meer gewoon :-). Ook de overnachting in een afgelegen dorpje viel een beetje tegen, dat komt mede door een slechte gids. Verder was het ander gezelschap ook niet meteen een leutemaker.
Nu weten we wel zeker dat van die georganiseerde tochten niets voor ons is, alleen jammer dat die soms de enige manier zijn om op bepaalde plaatsen te geraken. Morgen trekken we er alvast alleen op uit. We blijven nog steeds in de buurt van Pakse maar willen deze keer een brommer huren en zelf onze weg zoeken naar de vele watervallen op en rond het Bolaven plateau.
groetjes,
wij
Nu weten we wel zeker dat van die georganiseerde tochten niets voor ons is, alleen jammer dat die soms de enige manier zijn om op bepaalde plaatsen te geraken. Morgen trekken we er alvast alleen op uit. We blijven nog steeds in de buurt van Pakse maar willen deze keer een brommer huren en zelf onze weg zoeken naar de vele watervallen op en rond het Bolaven plateau.
groetjes,
wij
vrijdag 21 maart 2008
Lao-lao en dududu du damdam
Cambodja ligt achter ons. We zijn er maar 20 dagen geweest en dat lijkt te kort. Misschien keren we er ooit nog terug met wat meer ervaring in het brommer rijden want op die manier kan je Cambodja veel beter verkennen. Maar we moeten door want Laos wacht om verkend te worden.
Vanuit Kratie trokken we dinsdag naar de grens met Laos en zo door naar Si Phan Don, beter gekend onder de naam 4000 island. Bij het verlaten van Cambodja wordt je visum afgestempeld en wordt aan iedereen 1 dollar gevraagd. Als reden zegt men dat het buiten de kantooruren is. Wij waren daar om 14u30... Bij het binnengaan van Laos, 200m verderop wordt je weer gevraagd 1 dollar te betalen, deze keer is het voor de inkt van de stempel. Iedere toerist lijkt daarvan op de hoogte te zijn want veel reisgidsen waarschuwen er voor. Met als gevolg dat iedereen zo maar, zonder vragen te stellen de dollars ophoest. Weigering of vragen daaromtrent zijn ze blijkbaar niet gewoon maar wij wilden ons niet laten doen. Aan de Cambodjaanse kant kwamen we zo weg met 1 dollar voor ons 2 samen. Bij de Laotiaanse kant was men slimmer en werd ons pasport bijgehouden tot er betaald werd. Hier lukte 2 voor 1 niet, zelfs niet met het argument dat het dinsdag was :-)
We merken dat veel toeristen zich steeds zo makkelijk laten ringeloren (wij ook in t begin) met als gevolgd dat wel lijkt alsof men zich hier onrecht aangedaan voelt als je niet zoals vele anderen te veel te betalen. Maar goed we merken dat je reizen ook kan leren :-)
Onze eerste stop in Laos was dus de 4.000 eilanden in de Mekong rivier. We kozen voor het iets rustigere Don Khon eiland en vonden er na wat zoeken een leuk guesthouse langs het water. We ontmoeten een ander Belgisch koppel, Dirk en Kathleen, en we trokken 2 dagen met elkaar op. Het guesthouse werd uitgebaat door de 'papa' en de 'mama' en we werden een beetje deel van de familie. De eerste ochtend wandelden we wat rond op het eiland en gingen naar de watervallen kijken. s Namiddags nam de papa ons met zijn boot mee naar een ander eiland Don Som, waar nauwelijks andere toeristen komen. Daar kon gezwommen worden in stroomversnellingen. Het was er echt mooi en het leek wel Centerparcs in het echt. De volgende dag fietsten we wat rond op het bekendste eiland Don Det en s namiddags nam de papa ons weer mee, dit maal naar grote watervallen vlakbij de grens met Cambodja. Als 'gewone' toerist kan je die bekijken vanop een platform op het vaste land maar de papa had ons naar een eilandje te midden van de watervallen en stroomversnellingen gebracht. We konden dus alles vanop de eerste rij bewonderen. We aten er ook wat gegrilde visjes en natuurlijk moest alles doorgespoeld worden met de alom aanwezig lao-lao (rijstwijn).
s Avonds wilde de papa telkens party. Dit betekende dat de fles lao-lao op tafel kwam, de cd-speler bovengehaald werd en heel de avond hetzelfde liedje gespeeld werd (Dududu du damdam, Thaise reggae, we krijgen het niet meer uit ons hoofd)
Deze morgen was het tijd voor het afscheid. Dirk en Kathleen, die we mogelijks terugzien in Bangkok, wuifden ons uit terwijl de papa ons naar het vaste land bracht.
Nu zitten we in het stadje Pakse van waaruit we morgen een twee daagse trek zullen doen in het Xe Pian Natuurpark, met overnachting in een traditioneel inheems dorpje.
Tot zo ver deze update. Op de fotopagina zouden er nieuwe foto's moeten staan (als de internetverbinding wat meewil).
groetjes,
wij
Vanuit Kratie trokken we dinsdag naar de grens met Laos en zo door naar Si Phan Don, beter gekend onder de naam 4000 island. Bij het verlaten van Cambodja wordt je visum afgestempeld en wordt aan iedereen 1 dollar gevraagd. Als reden zegt men dat het buiten de kantooruren is. Wij waren daar om 14u30... Bij het binnengaan van Laos, 200m verderop wordt je weer gevraagd 1 dollar te betalen, deze keer is het voor de inkt van de stempel. Iedere toerist lijkt daarvan op de hoogte te zijn want veel reisgidsen waarschuwen er voor. Met als gevolg dat iedereen zo maar, zonder vragen te stellen de dollars ophoest. Weigering of vragen daaromtrent zijn ze blijkbaar niet gewoon maar wij wilden ons niet laten doen. Aan de Cambodjaanse kant kwamen we zo weg met 1 dollar voor ons 2 samen. Bij de Laotiaanse kant was men slimmer en werd ons pasport bijgehouden tot er betaald werd. Hier lukte 2 voor 1 niet, zelfs niet met het argument dat het dinsdag was :-)
We merken dat veel toeristen zich steeds zo makkelijk laten ringeloren (wij ook in t begin) met als gevolgd dat wel lijkt alsof men zich hier onrecht aangedaan voelt als je niet zoals vele anderen te veel te betalen. Maar goed we merken dat je reizen ook kan leren :-)
Onze eerste stop in Laos was dus de 4.000 eilanden in de Mekong rivier. We kozen voor het iets rustigere Don Khon eiland en vonden er na wat zoeken een leuk guesthouse langs het water. We ontmoeten een ander Belgisch koppel, Dirk en Kathleen, en we trokken 2 dagen met elkaar op. Het guesthouse werd uitgebaat door de 'papa' en de 'mama' en we werden een beetje deel van de familie. De eerste ochtend wandelden we wat rond op het eiland en gingen naar de watervallen kijken. s Namiddags nam de papa ons met zijn boot mee naar een ander eiland Don Som, waar nauwelijks andere toeristen komen. Daar kon gezwommen worden in stroomversnellingen. Het was er echt mooi en het leek wel Centerparcs in het echt. De volgende dag fietsten we wat rond op het bekendste eiland Don Det en s namiddags nam de papa ons weer mee, dit maal naar grote watervallen vlakbij de grens met Cambodja. Als 'gewone' toerist kan je die bekijken vanop een platform op het vaste land maar de papa had ons naar een eilandje te midden van de watervallen en stroomversnellingen gebracht. We konden dus alles vanop de eerste rij bewonderen. We aten er ook wat gegrilde visjes en natuurlijk moest alles doorgespoeld worden met de alom aanwezig lao-lao (rijstwijn).
s Avonds wilde de papa telkens party. Dit betekende dat de fles lao-lao op tafel kwam, de cd-speler bovengehaald werd en heel de avond hetzelfde liedje gespeeld werd (Dududu du damdam, Thaise reggae, we krijgen het niet meer uit ons hoofd)
Deze morgen was het tijd voor het afscheid. Dirk en Kathleen, die we mogelijks terugzien in Bangkok, wuifden ons uit terwijl de papa ons naar het vaste land bracht.
Nu zitten we in het stadje Pakse van waaruit we morgen een twee daagse trek zullen doen in het Xe Pian Natuurpark, met overnachting in een traditioneel inheems dorpje.
Tot zo ver deze update. Op de fotopagina zouden er nieuwe foto's moeten staan (als de internetverbinding wat meewil).
groetjes,
wij
maandag 17 maart 2008
Are there land mines here? 'I don't know'
Piepjes,
Dringend tijd voor een verslagje van onze avonturen in cambodja want morgen steken we de grens van laos al over voor ons laatste maandje azie...
We hebben net een weekje in Mondulkiri achter de rug. Mondulkiri liet ons een ander stukje Cambodja ervaren. Iets hoger gelegen, iets minder plat, inheemse stammen, landelijker, mooie natuur...
We bereikten Sen Monorom in Mondulkiri via een heel zware rit achterop een pick up. My God! Het eerste stuk zaten we met meer dan 20 man op kilo's voorraad voor het dorp (stinkende vis, groenten, god weet wat nog allemaal...). Daar bovenop kregen we nog een veel te hard schijnende zon, een bobbelige weg en stof, stof, stof... We waren gekraakt! We waren zot content toen we op onze verblijfplaats aankwamen. We verbleven in Nature Lodge, die weg van het dorpje lag en zoals de naam het zegt, midden in de natuur. Dit hadden we nodig na onze 'city trips' (zie verder). De eerste nacht werd echter niet zo'n goede. We werden allebei ziek! Koortsig en buikpijn... Na twee dagen ziek te zijn geweest, waagden we de derde dag al een wandelingetje naar het dorp. Die actie was genoeg =). Vanaf dag vier waren we fit en gezond genoeg voor een heel toffe activiteit: een trek op de olifant. Was een fijne ervaring! Na 1,5 uur op de rug van de olifant kwamen we aan een kleine waterval waar we lunchten, terwijl de olifanten uitrustten. Daarna keken we toe hoe de olifanten gewassen werden. Dan 1,5 uur terug. De trek moest niet langer zijn, want heel comfortabel zat het natuurlijk niet. De olifanten worden 'domestic elephants' genoemd. Ze worden dus door de mensen (Bungong tribe) gebruikt in hun dagdagelijkse activiteiten. We waren echt verrast van hoe goed die olifanten afgetraind zijn. Een tikje op de boomtak die de weg versperde, en hop, met de slurf kraakt de olifant de hindernis. Best grappig.
Dag vijf en zes trokken we de 'jungle' in samen met een ouder Nederlands koppel (Corrie en Ari) en Kathrin (Duits meisje, 24j). Het trekking gedeelte was niet zo avontuurlijk eigenlijk. Helemaal niet zwaar en niet echt in de diepe jungle. Maar met z'n vijfen vormden we een gezellig team, die hielden van babbelen en kaarten. Voor het avondmaal stopten we aan een waterval, waar we de nacht doorbrachten in hangmatten tussen de hoge bomen. We hadden ook een heel grappige gids. Echt een show beest. Maar op de vraag of er landmijnen in het gebied waren, kregen we toch een angstwekkend antwoord: I don't know...
Na de trekking sliepen we nog een nacht in Nature lodge en vandaag namen we de pick up terug. Iets sneller dan bij het heen gaan en we voelen ons iets minder geradbraakt =).
Nu zijn we in Kratie waar we al 1 nacht sliepen voor we naar Mondulkiri gingen. We maakten hier een tussenstop omdat je hier zeldzame dolfijnen kan bewonderen. De boottrip was echter heel teleurstellend. De dolfijnen zijn namelijk heel klein, heel beschaamd en komen dus nauwelijks boven water. Geen spectaculaire trucjes dus. Toch genoten we van een mooie zonsondergang aan de Mekong rivier.
Voor Kratie verbleven we enkele dagen in Kampong Cham waar we een eco toeristisch dorpje bezochten. We kregen er een beter beeld van het leven op het platteland. Redelijk vergelijkbaar met dat in de Filippijnen eigenlijk. We zagen er ook hoe de typische khrama sjalen gemaakt worden. We weefden zelf ook zo'n 15 cm sjaal... Twee oudere mannen speelden ook op hun traditionele instrumenten. Het was een kort maar fijn bezoek. De dag erna huurden we fietsen en zijn we wat tempels gaan bezoeken. Vooral de laatste tempel was tof omdat we verrast werden met een voorstelling van de typische khmer dansen. Het waren kinderen en jongeren die ons heel overtuigd hun dansen toonden. Was echt mooi! Daarna fietsen we nog naar een eiland in de Mekong rivier. Het eiland wordt verbonden met een bamboo brug die ieder jaar na het regen seizoen opnieuw gebouwd wordt! Op het eiland zelf was het heel gezellig fietsen. Heel vriendelijke mensen, zwaaiende kindjes, mooie uitzichten...
Voor Kampong Cham brachten we enkele dagen in de hoofdstad Phnom Phen door. Daar bezochten we het koninklijk paleis (niet zo heel bijzonder, behalve dan de zilveren pagode), het nationaal museum (waar heel wat staat die toebehoord aan Ankor Wat), de Russian market (afdingen is de regel!)... Wat niet kan ontbreken aan een bezoek in Phnom Phen is een bezoek aan het Tuol Sleng museum en de Killing Fields. Deze getuigen van de verschrikkelijke daden van de Khmer Rouge. Twee miljoen mensen werden vermoord tijdens Pol Pot's regime. Voor de toerist is het even rillen, slikken, niet kunnen snappen waarom sommige mensen daartoe in staat zijn. Voor familieleden, overlevenden en heel wat Cambodianen weegt deze periode nog steeds heel zwaar op hun leven...
Voor Phnom Phen zaten we in Siem Reap. In het vorige berichtje beloofden we een verslagje ervan, maar we stellen voor dat we dat binnen een goede maand live brengen met de fotokes erbij...
Tot beetje later!
Groetjes,
wij
Dringend tijd voor een verslagje van onze avonturen in cambodja want morgen steken we de grens van laos al over voor ons laatste maandje azie...
We hebben net een weekje in Mondulkiri achter de rug. Mondulkiri liet ons een ander stukje Cambodja ervaren. Iets hoger gelegen, iets minder plat, inheemse stammen, landelijker, mooie natuur...
We bereikten Sen Monorom in Mondulkiri via een heel zware rit achterop een pick up. My God! Het eerste stuk zaten we met meer dan 20 man op kilo's voorraad voor het dorp (stinkende vis, groenten, god weet wat nog allemaal...). Daar bovenop kregen we nog een veel te hard schijnende zon, een bobbelige weg en stof, stof, stof... We waren gekraakt! We waren zot content toen we op onze verblijfplaats aankwamen. We verbleven in Nature Lodge, die weg van het dorpje lag en zoals de naam het zegt, midden in de natuur. Dit hadden we nodig na onze 'city trips' (zie verder). De eerste nacht werd echter niet zo'n goede. We werden allebei ziek! Koortsig en buikpijn... Na twee dagen ziek te zijn geweest, waagden we de derde dag al een wandelingetje naar het dorp. Die actie was genoeg =). Vanaf dag vier waren we fit en gezond genoeg voor een heel toffe activiteit: een trek op de olifant. Was een fijne ervaring! Na 1,5 uur op de rug van de olifant kwamen we aan een kleine waterval waar we lunchten, terwijl de olifanten uitrustten. Daarna keken we toe hoe de olifanten gewassen werden. Dan 1,5 uur terug. De trek moest niet langer zijn, want heel comfortabel zat het natuurlijk niet. De olifanten worden 'domestic elephants' genoemd. Ze worden dus door de mensen (Bungong tribe) gebruikt in hun dagdagelijkse activiteiten. We waren echt verrast van hoe goed die olifanten afgetraind zijn. Een tikje op de boomtak die de weg versperde, en hop, met de slurf kraakt de olifant de hindernis. Best grappig.
Dag vijf en zes trokken we de 'jungle' in samen met een ouder Nederlands koppel (Corrie en Ari) en Kathrin (Duits meisje, 24j). Het trekking gedeelte was niet zo avontuurlijk eigenlijk. Helemaal niet zwaar en niet echt in de diepe jungle. Maar met z'n vijfen vormden we een gezellig team, die hielden van babbelen en kaarten. Voor het avondmaal stopten we aan een waterval, waar we de nacht doorbrachten in hangmatten tussen de hoge bomen. We hadden ook een heel grappige gids. Echt een show beest. Maar op de vraag of er landmijnen in het gebied waren, kregen we toch een angstwekkend antwoord: I don't know...
Na de trekking sliepen we nog een nacht in Nature lodge en vandaag namen we de pick up terug. Iets sneller dan bij het heen gaan en we voelen ons iets minder geradbraakt =).
Nu zijn we in Kratie waar we al 1 nacht sliepen voor we naar Mondulkiri gingen. We maakten hier een tussenstop omdat je hier zeldzame dolfijnen kan bewonderen. De boottrip was echter heel teleurstellend. De dolfijnen zijn namelijk heel klein, heel beschaamd en komen dus nauwelijks boven water. Geen spectaculaire trucjes dus. Toch genoten we van een mooie zonsondergang aan de Mekong rivier.
Voor Kratie verbleven we enkele dagen in Kampong Cham waar we een eco toeristisch dorpje bezochten. We kregen er een beter beeld van het leven op het platteland. Redelijk vergelijkbaar met dat in de Filippijnen eigenlijk. We zagen er ook hoe de typische khrama sjalen gemaakt worden. We weefden zelf ook zo'n 15 cm sjaal... Twee oudere mannen speelden ook op hun traditionele instrumenten. Het was een kort maar fijn bezoek. De dag erna huurden we fietsen en zijn we wat tempels gaan bezoeken. Vooral de laatste tempel was tof omdat we verrast werden met een voorstelling van de typische khmer dansen. Het waren kinderen en jongeren die ons heel overtuigd hun dansen toonden. Was echt mooi! Daarna fietsen we nog naar een eiland in de Mekong rivier. Het eiland wordt verbonden met een bamboo brug die ieder jaar na het regen seizoen opnieuw gebouwd wordt! Op het eiland zelf was het heel gezellig fietsen. Heel vriendelijke mensen, zwaaiende kindjes, mooie uitzichten...
Voor Kampong Cham brachten we enkele dagen in de hoofdstad Phnom Phen door. Daar bezochten we het koninklijk paleis (niet zo heel bijzonder, behalve dan de zilveren pagode), het nationaal museum (waar heel wat staat die toebehoord aan Ankor Wat), de Russian market (afdingen is de regel!)... Wat niet kan ontbreken aan een bezoek in Phnom Phen is een bezoek aan het Tuol Sleng museum en de Killing Fields. Deze getuigen van de verschrikkelijke daden van de Khmer Rouge. Twee miljoen mensen werden vermoord tijdens Pol Pot's regime. Voor de toerist is het even rillen, slikken, niet kunnen snappen waarom sommige mensen daartoe in staat zijn. Voor familieleden, overlevenden en heel wat Cambodianen weegt deze periode nog steeds heel zwaar op hun leven...
Voor Phnom Phen zaten we in Siem Reap. In het vorige berichtje beloofden we een verslagje ervan, maar we stellen voor dat we dat binnen een goede maand live brengen met de fotokes erbij...
Tot beetje later!
Groetjes,
wij
zondag 2 maart 2008
Encore wat
Groeten uit Cambodia!
Na heel wat tussenstappen zijn er uiteindelijk in Cambodia geraakt. Via taxi, bus, tuktuk en onze voeten bereikten we aan de grens (Thailand-Cambodia) waar we een warme ontvangst kregen. De grenspolitie wilde ons geen visum geven tenzij we hen wat extra geld gaven boven op de vereiste 20$... Van het belang van een eerste indruk hebben ze hier nog niet gehoord blijkbaar... Maar goed we waren voor dit soort grenstoestanden gewaarschuwd, t geeft je alleen zo'n machteloos gevoel...
Maar goed, ondertussen heeft de eerste indruk al plaats gemaakt voor nog vele andere indrukken en die zijn heel wat positiever. Wat ons opvalt aan Cambodia is dat het zo plat is. Momenteel is het ook erg droog en stofferig want we zitten midden in het droogseizoen. De mensen spreken hier veel minder Engels en van het Khmer verstaan we nog geen jota. We kunnen t zelfs niet lezen want ze gebruiken een ander alfabet. Maar na ruim 10 maanden een zelfde land is het fijn om een ander te kunnen ontdekken.
Momenteel zitten we in Siem Reap, waar de bekende tempelruines van Angkor Wat zich bevinden. Na twee dagen rondtoeren tussen de tempels zijn we nog niet uitgekeken. Later meer hierover want dit berichtje is eigenlijk enkel ter aankondiging van een nieuwe lading foto's die vanaf heden op onze fotopagina te bewonderen valt. Er staan foto's op tot aan onze korte tussenstop in Bangkok.
Jullie reacties zijn meer dan welkom! Oh ja, de bijschriften zijn op vraag van onze Filippijnse achterban in t Engels. Sorry daarvoor (indien nodig komen we persoonlijk vertalen eens we terug zijn).
groetjes,
wij
Na heel wat tussenstappen zijn er uiteindelijk in Cambodia geraakt. Via taxi, bus, tuktuk en onze voeten bereikten we aan de grens (Thailand-Cambodia) waar we een warme ontvangst kregen. De grenspolitie wilde ons geen visum geven tenzij we hen wat extra geld gaven boven op de vereiste 20$... Van het belang van een eerste indruk hebben ze hier nog niet gehoord blijkbaar... Maar goed we waren voor dit soort grenstoestanden gewaarschuwd, t geeft je alleen zo'n machteloos gevoel...
Maar goed, ondertussen heeft de eerste indruk al plaats gemaakt voor nog vele andere indrukken en die zijn heel wat positiever. Wat ons opvalt aan Cambodia is dat het zo plat is. Momenteel is het ook erg droog en stofferig want we zitten midden in het droogseizoen. De mensen spreken hier veel minder Engels en van het Khmer verstaan we nog geen jota. We kunnen t zelfs niet lezen want ze gebruiken een ander alfabet. Maar na ruim 10 maanden een zelfde land is het fijn om een ander te kunnen ontdekken.
Momenteel zitten we in Siem Reap, waar de bekende tempelruines van Angkor Wat zich bevinden. Na twee dagen rondtoeren tussen de tempels zijn we nog niet uitgekeken. Later meer hierover want dit berichtje is eigenlijk enkel ter aankondiging van een nieuwe lading foto's die vanaf heden op onze fotopagina te bewonderen valt. Er staan foto's op tot aan onze korte tussenstop in Bangkok.
Jullie reacties zijn meer dan welkom! Oh ja, de bijschriften zijn op vraag van onze Filippijnse achterban in t Engels. Sorry daarvoor (indien nodig komen we persoonlijk vertalen eens we terug zijn).
groetjes,
wij
Abonneren op:
Posts (Atom)