allemaal beestjes

In 'mijn' huis (zie foto) zitten er heel wat beestjes. Dat zou een erg normale zaak zijn hier in de Filippijnen. De huizen zijn hier dan ook veel opener dan bij ons. Daardoor zitten er heel wat mieren, maar ook spinnen, kevers, grote kakkerlakken en af en toe gecko'tjes in de huizen. Pogingen ze buiten te houden, lijkt bijna tevergeefs. Meestal lukt het wel om de mieren een aantal uren te verjagen, maar dan zijn ze er plots terug. Zeker als er ergens etensresten open en bloot liggen. Als iemand een doeltreffend maar milieuvriendelijk middeltje weet om mieren niet alleen weg te drijven maar vooral om te voorkomen te ze afkomen, laat maar weten.

Gisteren hebben Tine en ik ons eens als echte Filippino's gedragen. We hebben gebruik gemaakt van een speciale dienst van de gsm-operator. Voor slechts 15 peso (0.25 euro) konden we 100 sms'en sturen (enkel naar zelfde netwerk), dit moest wel binnen de 24 uur (dit bleek, geheel in Pinoy style, uiteindelijk bijna 32 uur te zijn). We hebben er dus lustig op los gesms't, bijna voortdurend. We hebben de 100 net gehaald maar toch wel elk dik 50 (normaal kost een sms 1 p). We hebben er alle twee bijna een sms-duim aan overgehouden :-)

Na de evaluaties die ik de voorbije weken gedaan heb, stond er gisteren een 'sharing' van onze bevindingen plaats. Deze meeting, met Rey (iemand die aan de stad van Malaybalay werkt en me vergezelde op de evaluaties) en Easter (KIN), was gepland om 10u. Maar zoals het hoort in de Filippijnen, begon ze ongeveer om 11u15 :-).
Wat me bij de evaluaties opviel, was dat sommige projecten wat beter voorbereid en opgevolgd zouden moeten worden. De PO's (Peoples Organizations actief in de verschillende barangays) zouden zich ook wat minder afhankelijk van KIN moeten opstellen. Maar ja, dat is allemaal makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. KIN is een erg kleine NGO met slechts 4 voltijdse, vaste krachten. Ze zijn erg gemotiveerd en willen natuurlijk zoveel mogelijk mensen helpen. Daardoor slagen ze er blijkbaar niet altijd in om alles volledig en uitvoerig voor te bereiden en op te volgen. Hierdoor gaat spijtig genoeg af en toe wat fout.
's Avonds kon ik onverwachts mee naar een meeting in Dalwangan. Daar waren de ouders en kinderen verzameld om te horen hoe het stond met het scholarship programma. Sinds vorig jaar geeft KIN financiele steun aan gezinnen van de gemeenschap in Dalwangan om hun kinderen naar school te kunnen laten gaan. Dit project valt echter buiten de fondsen van BD en ook buiten die van Oxfam Hong Kong (een andere donor van KIN). KIN moet dus zelf het volledige budget bijeen sprokkelen. Momenteel is dat niet groot genoeg om voor de 61 kinderen alle kosten (inschrijving, uniform, transport, eten, schoolgerei...) te dekken. Dit is misschien ook niet nodig want dan speelt KIN weer de grote Sinterklaas... Een gedeelde inspanning tussen KIN en de ouders is misschien beter (?).
Op de meeting werden ook het schoolgerei en kledingpakketten, die gedoneerd werden, uitgedeeld (zie foto).



Er werd ook afgesproken dat ik elke dinsdag en donderdag een uurtje bijles wiskunde zal geven aan de kinderen van de lagere school. Wiskunde is voor veel van de kinderen een struikelblok. Ik heb geen ervaring met wiskunde geven in de lagere school, maar ook in het secundair moet je soms les geven aan echte kinderen :-).

Tine zit nog steeds in barangay Retablo voor haar eerste case study. Ze ondervindt er nog maar eens hoe moeilijk het is als er geen gemeenschappelijke taal is.Donderdag komt ze even naar Malaybalay om dit weekend samen met mij een workshop rond juwelen uit klei en bamboo kerven mee te doen. Deze wordt georganiseerd voor de Daraghuyan Tribal Youth en niemand minder dan Waway Saway komt die geven. Waway is lid van de Talaandig stam en een muzikant/kunstenaar die momenteel een groeiend succes kent in de Filippijnen. Dat belooft dus...

Tot zo ver de update,
/bert